Από τα πρώτα κιόλας βήματα μου στο σεξ, είχα εμπειρία σε παρτούζες και συνήθως γινόταν όταν κάποιος γνωστός μου γαμιάς ήθελε να φέρει έναν φίλο του κι έτσι είχα να κάνω με 2,3 γαμιάδες τη φορά αναλόγως.
Μέσα από φίλους μου στην Αθήνα, γνώρισα τον Γιάννη, ένας 35αρης με καλοδιατηρημένο ωραίο σώμα, που από την πρώτη κιόλας στιγμή της γνωριμίας μας, ήθελα να γαμηθώ μαζί του, κάτι το οποίο έγινε στην αμέσως επόμενη μου επίσκεψη στην Αθήνα. Από τότε και κάθε φορά που κατέβαινα Αθήνα, το πρώτο βράδυ με φιλοξενούσε ο Γιάννης, με όλη την σημασία της φιλοξενίας, από φαγητό, έξοδο για διασκέδαση, το πολυπόθητο ξέσκισμα που γούσταρα πολύ και φυσικά χώρο για ύπνο. Την πρώτη μέρα δηλαδή, δεν έβλεπα κανέναν φίλο, πάντα ξεκινούσα μια μέρα νωρίτερα, από την μέρα που έλεγα στους φίλους μου ότι θα κατέβω.
Σε κάποια από τις συναντήσεις μου με τον Γιάννη, μου μίλησε για έναν γνωστό του, ο οποίος διοργάνωνε όργια σε μια βίλα. Αυτά συνήθως κρατούσαν τρεις μέρες κι όταν λέμε τρεις μέρες, το εννοούσε στην κυριολεξία! Όταν έμπαιναν κι οι τελευταίοι καλεσμένοι κι έκλειναν οι πόρτες, ξανά άνοιγαν μετά από τρεις μέρες. Υπήρχαν κανόνες, που οι συμμετέχοντες έπρεπε να αποδέχονται 100%. Φυσικά υπήρχαν κι οι εξαιρέσεις, όπως για παράδειγμα αν κάποιος αδιαθετούσε η τον καλούσαν για κάτι έκτακτο και σοβαρό. Αλλά ας τα δούμε αναλυτικά.
Αυτοί που μπορούν να καλούν άτομα: ο καθένας που συμμετείχε στο όργιο δεν μπορούσε να καλέσει άλλα άτομα. Ούτε η μια συμμετοχή, σου εξασφάλιζε ότι την επόμενη φορά μπορείς να παραβρεθείς στη βίλα. Πάντα πρέπει να υπάρχει πρόσκληση. Το ποιος μπορεί να προσκαλεί, μόνο αυτός που διοργάνωνε τα όργια έδινε το δικαίωμα, τώρα ποια ήταν τα κριτήρια του δεν είναι γνωστά. Αυτός που προσκαλούσε κάποιον, έπρεπε να γνωρίζει καλά το άτομο και προπαντός να επιλέγει αυτά με τις προϋποθέσεις που είχαν οριστεί.
Παθητικοί: θα έπρεπε να είναι κάτω από 22 χρονών και όχι μικρότεροι από 18, απαραίτητα χρειαζόταν ταυτότητα. Έπρεπε να είναι άτριχοι στο σώμα και το πρόσωπο, αδύνατοι και όχι υπερβολικά γυμνασμένοι και το πολύ πολύ 1.80 ύψος.. Μπορούν να έχουν θηλυπρεπή συμπεριφορά, αλλά μέχρι εκεί, τίποτα γυναικείο πάνω, όπως εσώρουχα η βαμμένα χείλια μάτια κτλ. Επίσης το σώμα έπρεπε να είναι εντελώς γυμνό από piercing, ρολόγια, δαχτυλίδια κτλ
Για να ξεχωρίσουν, φορούσαν ένα περιλαίμιο χρώματος ροζ και ένα περικάρπιο στο αριστερό χέρι επίσης σε ροζ χρώμα. Η συμμετοχή στοίχιζε 200+100 ευρώ. Τα 100 ευρώ επιστρεφόταν στο τέλος. (ούτε ο Γιάννης ήξερε να μου εξηγήσει, γιατί το έκαναν αυτό, εννοώ το συν 100 ευρώ)
Ενεργητικοί: θα έπρεπε να είναι από 25 χρόνων έως το πολύ 40. Δεν ήταν απαραίτητο να είναι γυμνασμένοι, αλλά η σχέση ύψος βάρος θα έπρεπε να είναι στα φυσιολογικά. Δεν είχε κριτήριο στο μέγεθος της πούτσας, έπρεπε όμως να είναι λειτουργικές (εδώ είχα την απορία! Πως ένας που προσκαλεί φίλο του, ξέρει αν είναι η όχι λειτουργικός ο πούτσος του!!! ειδικά αν είναι κι δυο ενεργητικοί). Απαγορευόταν να παίρνουν πίπα. Δεν θα έπρεπε να έχουν ύψος κάτω από 1.75 και δεν επιτρεπόταν σε φαλακρούς, είτε φυσιολογικά, είτε κουρεμένος γουλί. Επίσης το σώμα έπρεπε να είναι εντελώς γυμνό από piercing, ρολόγια, δαχτυλίδια κτλ
Για να ξεχωρίζουν, φορούσαν ένα περιλαίμιο χρώματος μαύρου κι ένα περικάρπιο στο δεξί χέρι επίσης σε μαύρο χρώμα. Η συμμετοχή στοίχιζε 200+100 ευρώ. Τα 100 ευρώ επιστρεφόταν στο τέλος.
Χρυσοί ενεργητικοί: αν κάποιος ενεργητικός πληρούσε αντικειμενικά όμως, την αδιαμφισβήτη ομορφιά ενός γόη, θεϊκό σώμα, θεϊκό πρόσωπο, ψωλαράς από 19 πόντους και πάνω, τότε μπορούσε να συμμετάσχει ως χρυσός ενεργητικός και μάλιστα αμειβόμενος, την επιλογή έκανε ο ίδιος ο διοργανωτής τουλάχιστον δυο μέρες πριν το όργιο. Είχε το προνόμιο ο χρυσός ενεργητικός, να επιλέγει αυτός τα άτομα που θα κάνει σεξ μαζί τους (αυτό όπως μου εξήγησε ο Γιάννης, έγινε γιατί τις πρώτες φορές που βρέθηκαν χρυσοί ενεργητικοί στα όργια, όλοι έπεφταν σε αυτούς, σε σημείο να χαλάσει το όργιο από τις παρεξηγήσεις.) απαγορευόταν οποιοσδήποτε να κάνει κίνηση προς αυτούς, ακόμα και ο ίδιος ο διοργανωτής, αν δεν τους επιλέξει η δεν προσεγγίσει αυτός ένα γκρουπάκι. Εκτός από το να γαμηθούν, όλα τα άλλα μπορούσαν να τα κάνουν, πχ πίπα (αυτό πάλι μου εξήγησε ο Γιάννης ότι έγινε, για να μην νιώθουν οι ενεργητικοί μειονεκτικά απέναντι στους παθητικούς, που θα τους πηδούσε ο χρυσός ενεργητικός, ο «χρυσός» είχε το δικαίωμα να επιλέξει όποιον ενεργητικό θέλει και να του πάρει τσιμπούκι.). Το προνόμιο που είχε να επιλέξει άτομα, δεν σήμαινε ότι μπορεί να αποκλείσει κάποιον, έπρεπε να περάσει από όλους, απλά επέλεγε αυτός που και με ποιον/ους θα βρεθεί. Για να ξεχωρίζουν, φορούσαν ένα περιλαίμιο χρώματος χρυσού κι ένα περικάρπιο στο δεξί χέρι επίσης σε χρυσό χρώμα.
Χρυσοί παθητικοί δεν υπήρχαν.
Γενικά: καθαριότητα θεωρείται απαραίτητη, σωματική και στοματική (top/btm). Κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί να κάνει κάτι με οποιοδήποτε εάν δεν του αρέσει(top/btm). Δεν μπορούσε να αρνηθεί φιλιά(top/btm). Το προφυλακτικό ήταν υποχρεωτικό(top), το χύσιμο στο στόμα δεν ήταν υποχρεωτικό, όποιος το ήθελε μόνο(btm). Απαγορευόταν η υπερβολική βία(top/btm). Απαγορευόταν τα παιχνίδια μεταξύ ενεργητικών η μεταξύ παθητικών, στα γκρουπάκια που θα σχηματιζόταν, απαραίτητα ένας έπρεπε να διαφέρει.
ΌργιοSecurity: αυτοί ήταν άτομα που δεν συμμετείχαν στο όργιο, τουλάχιστον με τους καλεσμένους., τους επιτρεπόταν μόνο μεταξύ τους, αλλά μόνο στους μεγάλους χώρους της βίλας, που ήταν περισσότεροι, και όχι όλοι μαζί, ήταν δικό τους θέμα το πώς θα το κανόνιζαν. Ήταν παντού μέσα στην βίλα, φορούσαν κόκκινο παπιγιόν, κόκκινο μποξεράκι και κόκκινα περικάρπια στα χέρια. Αυτοί είχαν το εξής προνόμιο. Στο τέλος του τριημέρου, είχα μόνο αυτοί το δικαίωμα να δώσουν χαρτάκι με όνομα και τηλέφωνο, για συνάντηση έξω από την βίλα με καλεσμένους τουλάχιστον φανερά.
Στους κανόνες δεν χωρούσε ούτε καν μια μικρή αμφιβολία, αρκούσε για να αποκλείσει από τα όργια αυτός που σε προσκαλεί, αυτό πριν φτάσει η ημέρα. Η παραβίαση οποιοδήποτε κανόνα μέσα στην βίλα, σε έθετε εκτός βίλας μαζί με αυτόν που σε προσκάλεσε.
Είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα!!! Ρώτησα τον Γιάννη πόσα άτομα συμμετέχουν από καλεσμένους και μου είπε ότι οι καλεσμένοι (μαζί με αυτούς που προσκαλούν εννοείται) είναι 40, από αυτούς η αναλογία θα μπορούσε να γείρει προς τους ενεργητικούς μέχρι 5 άτομα δηλαδή 25 ενεργητικοί και 15 παθητικοί, όχι όμως αντίστροφα. Στα 40 άτομα, δεν υπολογιζόταν οι χρυσοί ενεργητικοί και οι ΌργιοSecurity.
Δεν υπήρχε πολύς χρόνος για να το σκεφτώ, ο Γιάννης έπρεπε την επόμενη μέρα να δηλώσει τους καλεσμένους του, αλλά δεν μου χρειαζόταν χρόνος, είπα το ναι αμέσως! Χρειαζόταν δυο φωτογραφίες, μια γυμνή και μια ντυμένος. Τις βγάλαμε και τις έστειλε απευθείας στον γνωστό του με email, σημειώνοντας και μερικά στοιχεία. Αυτό που έμενε, ήταν να δώσει την πρώτη έγκριση ο γνωστός του, κι αυτό θα γινόταν το πολύ μέχρι την επόμενη μέρα. Ο Γιάννης με διαβεβαίωνε ότι σίγουρα θα με ενέκρινε, αλλά το τελικό οκ θα ήταν την ημέρα της συνάντησης στη βίλα. Υπήρχε δηλαδή η περίπτωση για οποιοδήποτε λόγο εκεί να με απορρίψουν και μαζί μου θα την πατούσε κι ο Γιάννης, επειδή ήμουν δικός του προσκεκλημένος!!! Γενικά αυτοί που προσκαλούσαν τα άτομα, είχαν την ευθύνη και κάθε λάθος επιλογή, ήταν ουσιαστικά και η δική τους απόρριψη κι αυτό γιατί ήξεραν καλά τις προϋπόθεσης, είχαν την εμπειρία στην επιλογή οπότε δεν είχαν καμιά δικαιολογία για οποιοδήποτε λάθος.
Την επόμενη μέρα το πρωί ο Γιάννης με ξύπνησε ανακοινώνοντας με ότι ήρθε θετική απάντηση! Πετάχτηκα από το κρεβάτι και χοροπηδούσα σαν το χαζό, λες και πέτυχα στις πανελλαδικές εξετάσεις! Δεν ολοκλήρωσα την διαμονή μου στην Αθήνα, δεν είδα κανέναν φίλο μου όπως είχα κανονίσει κι έφυγα την ίδια μέρα για Θεσσαλονίκη, για να τακτοποιήσω κάποιες δουλειές, αφού είχα περιθώριο 10 ημερών, μέχρι την ημέρα των οργίων.
Οι μέρες περνούσαν γρήγορα, νόμιζα ότι δεν θα προλάβω να ετοιμαστώ!!! Σε τι να ετοιμαστώ, δεν ήμουν σίγουρος, νόμιζα ότι κάτι έπρεπε να κάνω!!! Από την σαστιμάρα μου, έκανα διάφορα χαζά, όπως το να επισκεφτώ τον οδοντίατρο μου για καθαρισμό, αλλά με έδιωξε κακήν κακώς, γιατί είχα κάνει πριν από δυο μήνες…πήγα σε μια φίλη μου αισθητικό την οποία έβαλα να μου κάνει καθαρισμό προσώπου, μάσκες προσώπου, πεντικιούρ μανικιούρ, η καημένη τα είχε παίξει και ήταν περίεργη να μάθει γιατί όλα αυτά τόσο βιαστικά, αλλά δεν μπορούσα εννοείται να πω οτιδήποτε, οπότε της είπα ότι γκόμενος είναι η αιτία, σκαρφίστηκα και μια πρόχειρη ιστορία για να χορτάσω την περιέργεια της. Αφού τελειώσαμε, την πήρα μαζί μου στην αγορά, ήθελα να εμφανιστώ με καινούργια ρούχα στη βίλα, λες και θα έκανα πασαρέλα! Πήγαινα γυμναστήριο κάθε μέρα, έκανα δίαιτα (αυτό κι αν ήταν μεγάλη μαλακία μου, λες κι είχα να χάσω κάτι), κοιμόμουν νωρίς. Δεν έκανα καμία φάση στο διάστημα αυτό και ζήτημα να τράβηξα δυο μαλακίες κι αυτό γιατί δεν γινόταν άλλο με τις καύλες μου!
Μια μέρα πριν κατέβηκα Αθήνα, κανονίσαμε έτσι με τον Γιάννη, για να με προετοιμάσει για την ημέρα των οργίων. Μαζί μου επιτρεπόταν να έχω, το κινητό μου, την ταυτότητα μου, τα 300 ευρώ ακριβώς και όχι παραπάνω, τα τσιγάρα μου, κλειδιά και τίποτα άλλο.
Την επόμενη μέρα, ξυπνήσαμε αργά το μεσημέρι σχεδόν στις 15:00, δεν είχα καμία όρεξη για φαγητό, το μυαλό μου ήταν στο να ετοιμαστώ κατάλληλα, ο Γιάννης μας ετοίμασε καφεδάκια κι εγώ μπήκα στο μπάνιο, όπου πρέπει να πέρασα ένα δίωρο μέσα, με τον Γιάννη να έχει τρελαθεί και να φωνάζει ότι δεν θα προλάβει να ετοιμαστεί κι αυτός, κι αν δεν βαρούσε την πόρτα του μπάνιου, μπορεί να καθόμουν ακόμα περισσότερο! Βγαίνοντας είδα ότι η ώρα είχε πάει 17:00, τρόμαξα γιατί ο Γιάννης μου είχε πει ότι η ώρα προσέλευσης στη βίλα ξεκινούσε στις 17:00 και τελείωνε στις 21:00 μετά από το τέλος δεν έμπαινε κανείς, ότι δικαιολογία κι αν είχε. Μου είχε πει ότι θα ήταν καλύτερα να πάμε νωρίς, για να έχω την ευκαιρία να γνωρίσω άτομα και να εξοικειωθώ με τον χώρο. Ευτυχώς ο Γιάννης δεν άργησε, στις 18:00 ακριβώς ξεκινήσαμε για την βίλα.
Στην διαδρομή ο Γιάννης μου έλεγε ότι δεν πρέπει να έχω άγχος, να το δω σαν μια έξοδο η διαφορά θα είναι ότι σε αυτήν την έξοδο διαρκείας, θα είχε πολύ πολύ σεξ. Να δείχνω άνετος, αλλά όχι αγενής και προπάντων να μην σχολιάσω κανέναν και για τίποτα. Φτάσαμε μια ώρα μετά.
Η βίλα ήταν διώροφη και τεράστια, δεξιά κι αριστερά από την πρόσοψη του κεντρικής βίλας, είχε κολλητά κτίσματα ισόγεια κι όλα αυτά μέσα σε ένα αχανές περιφραγμένο οικόπεδο, γύρω αλλά σε απόσταση είχε κι άλλες βίλες. Ο Γιάννης πάρκαρε το αυτοκίνητο στο πίσω μέρος της βίλας, όπου είχε ήδη καμιά 15αρια αυτοκίνητα. Μόλις τακτοποίησε το αυτοκίνητο, μ’ έπιασε κάτι σαν πανικός! Δεν ήθελα να βγω από το αυτοκίνητο! Ο Γιάννης προσπαθούσε να με ηρεμήσει και μου είπε ότι ακόμα και τώρα μπορώ αν θέλω να φύγω κι αυτός δεν θα είχε καμιά επίπτωση, αλλά αν μπαίναμε μέσα και φρικάριζα, τότε θα την πλήρωνε κι αυτός μαζί μου. Έτσι έπρεπε να αποφασίσω, αν θα μπω μαζί του η αν καλούσαμε ταξί για να φύγω. Πήρα μερικές ανάσες κι άνοιξα την πόρτα του αυτοκίνητου, λέγοντας του ότι είμαι μέσα…
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου